پژوهش علمی: روش خودایمنی (رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو) برای بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)

مقدمه

 

همونطور که بهتون قول داده بودم، تحقیق علمی که در مورد "احتمال تاثیر رژیم و روش زندگی در بهبودی بیماریهای التهابی روده" است رو ترجمه کردم و در سایت ثبت کردم. لینک پژوهش های علمی مرتبط با اون هم در آخر مطلب ارائه شده که در صورت تمایل و تسلط به زبان انگلیسی خودتون میتونید مطالعه کنید.

مطالعه ی جزئیات این پژوهش علمی بهمون کمک میکنه تا بهتر درک کنیم چرا گفته میشه یه رژیم غذایی نمیتونه برای همه مناسب باشه و شخصی سازی رژیم برای هر فرد با توجه به بیماریش تحت نظر فردی متخصص و حرفه ای لازمه.

برای مثال، رژیم درمانگران استخدام شده در این پژوهش، توصیه هایی رو به بیماران مبتلا به کولیت اولسراتیو و کرون بیان کردن که رعایت کردنشون ممکنه برای سایر بیماران خودایمنی یا حتی برخی بیماران گوارشی چندان لازم نباشه. چون طبق گزارش بسیاری از پزشکان طب کاربردی، بیماریهای خودایمنی طیف وسیعی دارن که باید روش های درمانی تلفیقی مطابق با نوع،میزان التهاب، اختلالات، زمینه ی ژنتیکی و خیلی موارد دیگه تجویز بشه.

برای رسوندن منظورم از متن بالا، یه بار این توصیه های رژیمی که اِمی کوبال به بیماران مبتلا به اختلال التهابی روده بیان کرده رو مینویسم تا باهم مرور کنیم: (لازم به ذکره که این بیماران مشکل اسهال داشتن و اکثراً بیماریشون فعال و شدید بوده.) توصیه ها:

۱. سبزیجات مصرفی فقط بصورت کاملا پخته باشه.
۲. سهم سبزیجات نسبت به میزان معمول کمتر باشه.
۳. پوست و چربی چسبیده به گوشتها گرفته بشه.
۴. چربیهای اشباع منع مصرف داشته. آووکادو و روغن زیتون به عنوان انتخاب های بهتر پیشنهاد شده.
۵. بیشتر خوراکها بصورت سوپ و خورش راحت هضم بوده.
۶. مصرف نارگیل و مشتقات اون ممنوع بوده.

یه چیز خوب دیگه که میشه از این تحقیق یاد گرفت اینه که بدونیم سبک زندگی فرد هم به اندازه ی رژیم غذایی مهم تلقی میشه.

در واقع این پروژه فقط نوع خاصی از روش خودایمنی پیلیو رو برای این بیماران بررسی کرده و بخاطر کوتاه بودن مدت انجام پژوهش، فرصت اجرای مرحله ی معرفی رژیم خودایمنی پیلیو فراهم نبوده و در نتیجه اصلا اجرا نشده؛ تازه صرف نظر از این که این پروژه محدودیتهای دیگه ای هم داشته. اما در هر صورت نتیجه ی این تحقیق این شده که در کمال ناباوری، هفتاد و سه درصد از شرکت کنندگان با کمک این رژیم و توصیه های رژیم درمانگران و استادان بهبود پیدا کردن، بله هفتاد و سه درصد فقط بعد از چند ماه!
 

 

"قسمت  هشتاد و سه از سری فایل های صوتی ضبط شده ی سایت "فُنیکس هِلیکس"¹ با "اِیلین لِرد"

 

وب آواهای اِیلین به آگاه سازی در راستای بهبودی بیماریهای خودایمنی از طریق رژیم و سبک زندگی پالئو ² اختصاص دارد.

 

موضوع مصاحبه: پژوهش پزشکی³ در مورد "رژیم و سبک زندگی پالئو" برای بهبودِ بیماریهای التهابی روده ( از جمله کولیت اولسراتیو و بیماری کرون)

 

مهمانان مصاحبه: دکتر گوری کُنی جِتی ⁴ و اِنجی آلت ⁵

 

• دکتر گوری کُنی جتی مدیریت برنامه ی بیماریهای التهابی روده را در مطب موسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"⁶ واقع در "لاجولا، کالیفرنیا" بر عهده دارد. ماجرا از این قرار بوده که یکی از بیماران مراجعه کننده به مطب، "روش خودایمنی پالئو" را به او معرفی میکند. وی بیماری کولیت اولسراتیو شدید دارد که با برنامه ی خودایمنی پالئو  بصورت قابل توجهی بهبود پیدا کرده است. نتایج کلونسکوپی این بیمار حاکی از آن است که زخم روده ی او کاملاً بهبود پیدا کرده. از آنجایی که دکتر کُنی جِتی همیشه به پژوهش علاقمند بوده، برای کسب اطلاعات بیشتر به تیم آموزشی اِی آی پی⁷ توسط همان بیمار ارجاع داده میشود و در آنجا با فردی بنام اَنجی برای همکاری در یک پژوهش پزشکی قرار میگذارد.

 

• انجی آلت، نویسنده ی کتاب آشپزی پروتکل خودایمنی⁸ و نویسنده ی همیار کتاب راهنمای سلامت خودایمنی⁹ است. او از طریق روشِ آموزشی-گروهیِ آنلاین سایتش¹⁰، کلاسی مشابه را برای گروه تحقیقیِ موردِ بررسی برنامه ریزی و تدوین کرد.

 

میزبان: اِیلین لِرد¹¹ خودش به بیماری رماتیسم مفصلی مبتلا بوده و با کمک اصلاح روش زندگی، توانسته درد مفاصلش را تا نود و پنج درصد کاهش دهد و در حال حاضر زندگی خوبی دارد. 

 

نکته، وی قبل از شروعِ مصاحبه ی صوتی تاکید کرده: "نه دکتر است" و "نه مشاور تغذیه" و تمام پیشنهاد های ارائه شده در سایتش، کاملاً شخصی است. بنابراین به یاد داشته باشید که همیشه قبل از انجام تصمیم گیری های پزشکی-درمانی برای خودتان، ابتدا با تیمِ تخصصیِ سلامتتان مشورت کنید.

 

بیماری التهابی روده (IBD) چیست؟

 

IBD مخفف کلمه ی "بیماری التهابی روده" ¹² است. در دسته ی بیماریهای خودایمنی قرار میگیرد و دو نوع دارد: بیماری کرون و کولیت اولسراتیو.

بیماری کولیت اولسراتیو تنها مربوط به روده ی بزرگ میشود و فقط به لایه ی مخاطی روده ی بزرگ حمله میکند. در حالی که بیماری کرون بر کل مجرای گوارشی تاثیر گذاشته و به لایه های متعددی حمله ور میشود.

 

علائم مشترک این دو بیماری عبارتند از: درد شکمی، اسهال، خونریزی مقعد (راست روده). سایر نشانه ها شامل کمبود ویتامینها و کاهش وزن میشود.

استاندارد طلایی برای تشخیص کلونسکوپی و اندوسکوپی است. سوابق کامل سلامت، پرونده ی بیمار و عوامل دیگر از جمله رد گزینه ی عفونت هایی که مشابه بیماریهای التهابی روده هستند، نیز از اهمیت بسزایی برای تشخیص درست برخوردار است.

 

در طب پزشکی مرسوم، بیماری های التهابی روده معمولاً با داروهای مشابهی درمان میشوند. 

مهارکننده های عامل نکروز دهنده ی تومور تی اِن اِف ¹³ جزء داروهای سرکوب کننده ی سیستم ایمنی می باشند که برای بسیاری از بیماریهای خودایمنی بکار میرود.

داروهای ضد اینتگرین ¹⁴ برای متوقف کردن راهیابی سلولهای التهابی به روده طراحی شده است. اما داروهای جدیدی هم هستند که برای هر کدام از بیماریها (کرون و کولیت) بصورت مجزا تایید شده است. 

 

IBS مخفف سندرم روده ی تحریک پذیر است که معمولاً با IBD که مخفف بیماریهای التهابی روده است اشتباه گرفته میشود.

 

سندرم روده ی تحریک پذیر شامل مجموعه ای از علائم میشود که با IBD (بیماریهای التهابی روده) مشترک است اما برخی علائم آن متفاوت است که برای تشخیص مهم است. لازم به ذکر است که در این پژوهش، بیماران به IBD مبتلا بودند، (نه IBS).  علائم سندرم روده ی تحریک پذیر عبارتند از درد شکمی، یبوست، نفخ، اسهال که معمولاً با خونریزی همراه نیست.

پزشک شما میتواند آزمایش مدفوع کالپروتکتین  و آزمایش خون سی آر پی (CRP) را به منظور کمک به افتراق بین بیماری التهابی روده و سندرم روده ی تحریک پذیر دستور دهد زیرا هر دو نشانه ی التهاب در بدن می باشد.

Stool Calprotectin Test

C-Reactive Protein CRP

 

پژوهش: 

Summary

 

با کمی جستجو در اینترنت متوجه خواهید شد که هزاران داستان و حکایت در مورد مزایای روش خودایمنی ( رژیم و سبک زندگی) پالئو (پیلیو، AIP) برای بهبودی بیماریهای خودایمنی وجود دارد اما تا کمی قبل، هیچ پژوهش علمی وجود نداشت که صحت این ادعاها را تأیید کند. با انتشار پژوهشی علمی در ماه سپتامبر سال 2017 میلادی شرایط تغییر کرد.

 

EPISODE 107: RESEARCH – THE TRUTH BEHIND THE HEADLINES WITH DR. SARAH BALLANTYNE

 

بر طبق این تحقیق پزشکی، پانزده بیمار با اختلال التهابی روده ی فعال ( بیماری کولیت اولسراتیو و کرون)، روش خود را به شیوه ی خودایمنی پالئو (پیلیو) تغییر دادند و بر اساس نتایج، هفتاد و سه درصد بهبودی یافتند. در این وب آوا، اِیلین لِرد، با متخصص بیماری های گوارشی و محقق ارشد این پژوهش بنام دکتر گوری کُنی جِتی و استاد ارشد کلاسهای آموزشی اجرا شده در گروه مورد تحقیق، بنام اَنجی آلت مصاحبه کرده است.

 

جزئیات پژوهش:

Full Study

 

1. پانزده بیمار شرکت کردند: نه نفر با بیماری کرون، شش نفر با بیماری کولیت اولسراتیو.

 

2. همه ی شرکت کنندگان بیماری التهابی روده ی فعال داشتند که صحت و درستی آن با انجام کولونو سکوپی و آندوسکوپی تایید شد. میانگین طول مدت بیماری آنها بیست سال بود.

 

3.بیشتر آنها دارو مصرف میکردند اما با دارو درمانی بهبود نیافته بودند. بیماران داروهای خود را در طول دوره ی پژوهش ادامه دادند و روش خودایمنی پالئو (AIP) را به عنوان روش درمانی مکمل انجام دادند.

 

4. رژیم تغییر و نگهداشت: اَنجی برنامه ی آموزشی (SAD to AIP in SIX ) را مدیریت میکرد. این برنامه براساس رژیم حذفی پالئو-خودایمنی طراحی شده بود که شش هفته ی تمام بطول انجامید. این رژیم بصورت تدریجی افراد را از رژیم استاندارد آمریکا به رژیم خودایمنی-محور (AIP) راهبری میکرد.

بعد از این مدت، افراد موفق به گرفتن رژیم خودایمنی AIP بصورت ایده آل شدند. سپس به مدت حداقل پنج هفته، این رژیم ایده آل (بدون معرفی مواد غذایی جدید) انجام شد.

 

5. برای ارزیابی و اندازه گیری نتایج تحقیق، آنها مجدداً  آندو سکوپی و کولونوسکوپی انجام دادند. همچنین فاکتورهای التهاب آنها از طریق آزمایشهای مدفوع و خون مورد بررسی قرار گرفت و نظرسنجی های مربوط به کیفیت زندگی توسط آنها پاسخ داده شد.

 

6. نتایج: هفتاد و سه درصد بهبودی بالینی داشتند.

 

7. همچنین آنها اطاعات مربوط به تغییرات مایکروبیوم و بیان ژن را جمع آوری کردند و در حال حاضر، مشغول تحلیل آنها میباشند.

 

EPISODE 133: THE GUT MICROBIOME WITH DR. LUCY MAILING

 

آموزش برنامه ی خودایمنی پالئو (پِیلیو،AIP) به شرکت کنندگان پژوهش:

 

در چهار سال گذشته، اَنجی کلاس آنلاین SAD to AIP in SIX را آموزش میدهد. نام این برنامه مخفف " رژیم استاندارد آمریکا به پروتکل خودایمنی پالئو (پیلیو) در شش هفته" است.

SAD to AIP in SIX

در واقع، در مدت 6 هفته، این کلاس، افراد را از رژیم استاندارد آمریکا (SAD) به سمت پروتکل خودایمنی پالئو (AIP) سوق میدهد.

 

در این دوره، غذاهای مغذی و پر خاصیت همچون آب استخوان، غذاهای تخمیری، گوشت ارگانها، و غیره معرفی شد.

INSTANT POT BONE BROTH TUTORIAL

NO-FAIL NO-POUND SAUERKRAUT

CELEBRATING NUTRIENT DENSITY: 50+ ORGAN MEAT RECIPES!

 

همچنین تغییرات سبک زندگی (مثل خواب، کنترل استرس، تحرک،..) به آرامی صورت گرفت. 

EPISODE 94: TROUBLESHOOTING SLEEP WITH DAN PARDI

EPISODE 44: THE ART OF STRESS MANAGEMENT WITH EVAN BRAND

EPISODE 63: EXERCISE AND AUTOIMMUNE DISEASE

 

به جز اَنجی، گروه آموزشی فوق الذکر شامل سه استاد تغذیه و سلامت دیگر بود.

به منظور انجام این پژوهش، آنها یک عضو اضافه برای گروه انتخاب کردند : رژیم درمانگری مورد تأیید و صاحب صلاحیت بنام اِمی کوبال (EPISODE 46: PALEO DIETITIAN Q&A WITH AMY KUBAL).

 

توصیه ها:

 

آنها توصیه های ویژه ای را برای هر کسی در گروه که در آن زمان، از حمله های بیماری التهابی روده (IBD) رنج میبرد ایجاد کردند:

 

1. سبزیجات بصورت کامل پخته شوند (بجای خام).

 

2. میزان سهم سبزیجات کمتر باشد.

 

3. بجای گوشت چرب از گوشت بدون چربی و پوست استفاده شود.

 

4. سوپ ها و خورشتهایی که راحت هضم هستند همیشه در اولویت باشند.

 

5. بجای استفاده از چربیهای اشباع شده، آووکادو و روغن زیتون انتخاب شود.

 

6. از مصرف محصولات نارگیل پرهیز شود.

 

نکته: این توصیه ها اختصاصاً بخاطر اسهال شایع در طول حمله های بیماریهای التهابی روده داده شده است. این اصول جزء توصیه های معمول AIP برای همه ی افرادی که بیماری خودایمنی دارند نمی باشد. به تدریج با بهبودی، دیگر نیاز به رعایت این اصول نیست.

 

منابع اطلاعات ذکر شده در بالا:

 

قسمت سه از فایل صوتی ضبط شده ی فُنیکس هلیکس: رژیم AIP با سارا بلنتاین

Episode 3: The AIP with Sarah Ballantyne

 

راهنمای ساده ی پروتکل خودایمنی پالئو نوشته ی اِیلین لِرد

The Autoimmune Wellness Handbook: A DIY Guide to Living Well with Chronic Illness

 

کتاب راهنمای سلامت خودایمنی نوشته ی میکی تراسکات و اَنجی آلت

SIMPLE GUIDE TO THE AIP

 

سایت " تغییر رژیم استاندارد آمریکا به روش (رژیم و سبک زندگی) پالئو/پِیلیو در 6 هفته" با مدیریت اَنجی آلت

SAD to AIP in SIX

 

پیش بینی ها و نتایج پژوهش:

 

اَنجی از میزان بهبودی 73 درصدی شرکت کنندگان متعجب شد. بعد از کار کردن با هزاران نفر، او آنقدر موفقیت افراد را مشاهده کرده بود تا نتایج تحقیق را مثبت پیش بینی کند اما این خیلی معتبر تر بود که یک تحقیق علمی-پزشکی به چنین نتیجه ی خوبی برسد.

 

دکتر کُنی جتی نیز از نتایج شگفت زده شد. او امیدوار بود که نتایج مفیدی بدست آورد اما هرگز پیش بینی نمیکرد که اعداد با نتیجه ی داروهای مرسوم رقابت کند.

 

عکس العمل پزشکان:

 

این پژوهش پزشکی بخشی از تحقیقاتی است که مزایای احتمالی مداخله های رژیمی را برای بیماریهای التهابی نشان میدهد.

 

متخصصان گوارش همکار او بسیار مشتاق اند اما نمیدانند چطور میتوان این دانش را در عمل بکار گرفت. ساعات ملاقات کوتاه است. منابع محدود است و بیماران به حمایت و تحصیلات حرفه ای نیاز دارند. در شرایط ایده آل، باید یک رژیم درمانگر آموزش دیده در زمینه ی این پروتکل باشد تا بتواند به بیماران تعلیم دهد.

 

اَنجی در سالهای اخیر به تأسیس برنامه ی تحصیلات حرفه ای در زمینه ی AIP پرداخته است.

AIP Certified Coach program

 

همچنین، کتاب "طب غیرمرسوم" نوشته ی "کریس کِرسِر" قالبی را برای "طرح عملکرد مشارکتی" فراهم کرده است.

 

Unconventional Medicine: Join the Revolution to Reinvent Healthcare, Reverse Chronic Disease, and Create a Practice You Love

   

سایر پژوهش های انجام شده در زمینه ی رژیم و بیماری های التهابی روده عبارتند از:

 

• بیماران با کمک "رژیم کربوهیدرات مشخص طراحی شده برای بیماریهای التهابی روده" به مزایای بالینی دست یافتند.                                                                                                                                                                                                         

Patients Perceive Clinical Benefit with the Specific Carbohydrate Diet for Inflammatory Bowel Disease.                                                                          

• رژیم ضد التهابی به عنوان درمان برای بیماری التهابی روده: گزارش مجموعه موارد (روش تحقیقی مورد کاوی/موردی).                                                                                                

An anti-inflammatory diet as treatment for inflammatory bowel disease: a case serie report.                                                                                                           

• رژیم غذایی "کم-الیگوساکارید، دی ساکارید، مونوساکارید قابل تخمیر و پلی اُل"، علائم روده ی تحریک پذیر را در بیماران مبتلا به اختلالات التهابی روده کاهش می دهد.

 

Low-FODMAP diet reduces irritable bowel symptoms in patients with inflammatory bowel disease.

 

اهداف تحقیقی دکتر کُنی جتی برای آینده:

 

او با مطب مؤسسه ی تحقیقاتی "اسکریپس"، جایی که برنامه ی بیماریهای التهابی روده را مدیریت میکند، در حال مذاکره می باشد.

 

او قصد دارد طرح پزشکی تلفیقی را که به جز درمانهای پزشکی استاندارد، رژیم و سبک زندگی را مورد توجه قرار میدهد، گسترش دهد.

 

او معتقد است نه تنها این بهترین روش برای کمک به بیماران است بلکه زیربنای تحقیقات وسیع در حال جریان را فراهم می آورد.

 

او میخواهد تحقیقات گسترده تری که تعداد شرکت کنندگان بیشتری را در بر دارد به انجام برساند. هم چنین، او میخواهد عوامل کلیدی را بصورت مجزا بررسی کند تا بداند دقیقاً کدام بخش از روش AIP  بیشترین تأثیر را در بهبودی ایفا میکند. به علاوه او مشتاق است بداند آیا در موارد خاص، رژیم میتواند جایگزین دارو شود یا خیر؟ راه های زیادی است که باید کشف شوند.

 

محدودیتهای پژوهش:

 

تعداد کم شرکت کنندگان،

نداشتن گروه کنترل،

احتمال سوگیری برای انتخاب افراد ثبت نام شده در تحقیق،

عدم بررسی نتیجه در طولانی مدت، عدم بررسی تأثیر سایر توصیه ها (به جز رژیم) بصورت مجزا ( منظور مواردی چون فعالیت بدنی، خواب، حمایت اجتماعی، کنترل استرس و .. است). 

حذف یک نفر در طول پروسه ی پژوهش بخاطر وخیم شدن حالش و رعایت نکردن اصول رژیم بر طبق دستور مشاور تخصصی او ( بخاطر مصرف سالاد، سبزیجات خام و زیاده روی در مصرف گوشت).

 

هنوز خیلی مونده تا از نظر علمی ثابت بشه دقیقاً چه روش رژیمی و سبک زندگی برای کدام از بیماران خودایمنی مناسبه و هنوز کلی راه کشف نشده در پیشه اما با پیگیری پزشکانی چون دکتر اسپانسر این پژوهش، ارائه ی طرح پزشکی تلفیقی توسط او، و عنوان کردن طرح عملکرد مشارکتی توسط کریس کرسر میشه به آینده امیدوار بود.
ال

Reference:

https://www.phoenixhelix.com/2017/11/11/episode-83-medical-study-on-the-paleo-aip-for-inflammatory-bowel-disease/

 

ترجمه شده توسط نویسنده ی سایت www.danesh-khodimeni.blog.ir

 

آدرس مطلب:

http://danesh-khodimeni.blog.ir/1398/07/29/medical-study-on-the-Paleo-AIP-for-inflammatory-bowel-disease

پینوشت: 

شرکت کنندگان در این پژوهش اجازه ی مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، غذاهای فرآوری شده و غیر مغذی، و افزودنی ها را نداشتند زیرا در رژیم خودایمنی پالئو (پیلیو) منع شده است.

 

پ.ن.¹  https://www.phoenixhelix.com

پ.ن.²   The Autoimmune Protocol، Paleo AIP

پ.ن.³  Efficacy of the Autoimmune Protocol Diet for Inflammatory Bowel Disease

پ.ن.⁴  Gauree Konijeti, MD

پ.ن.⁵  Angie Alt

پ.ن.⁶ the Director of  Division of Gastroenterology at Scripps Clinic 

پ.ن.⁷ https://autoimmunewellness.com

پ.ن. ⁸ the Alternative Autoimmune cookbook

پ.ن.⁹   the Autoimmune Wellness Handbook

^{پ.ن. 10} SAD to AIP in Six

پ.ن. ¹¹ Eileen Laird

پ.ن. ¹²  Inflammatory Bowel Disease

پ.ن. ¹³ TNF alfa inhibitors

^{پ.ن.  14} Anti-Integrins in Ulcerative Colitis and Crohn's Disease: What Is Their Place?

 

توجه:

 

 در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها، عکس ها و هر آن چیزی که در این سایت ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود؛ در غیر اینصورت، دزدی ادبی تلقی می شود.
 
مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد. همیشه قبل از گرفتن هر تصمیمی ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

در صورت ضرورت مصرف آنتی بیوتیک ها، برای جلوگیری از عوارض جانبی چه کنیم؟

مقدمه

 

با اینکه آنتی بیوتیک عوارض جانبی زیادی دارد، گاه مصرف آن ضرورت دارد یا حداقل اجتناب ناپذیر بنظر میرسد. برای مثال، در مواقعی که لازم است فرد عمل جراحی مهمی را انجام دهد یا دچار عفونت مزمنی است که به تعویق انداختن درمان برای پیدا کردن راه حلهای جایگزین، ریسک زیادی دارد. به علاوه اینکه، درصد بسیار کمی از بیماری های خودایمنی در نتیجه ی عفونتی آشکار یا پنهان ایجاد میشوند و نیازمند آنتی بیوتیک درمانی است، برای مثال، بیماری رماتیسم مفصلی عفونی که بعد از نیش زدن حشره ی خاصی (بخاطر باکتری بیماری لایم) ایجاد میشود.

صرف نظر از علت مصرف، مهم این است که بدانیم برای جلوگیری از عوارض جانبی احتمالی و حفظ تعادل و تنوع مایکروبیوم روده و سلامت سیستم گوارشی؛ چه برنامه ی غذایی و روشی را در طول دوره ی آنتی بیوتیک و بعد از آن دنبال کنیم تا دچار مشکل حاد نشویم. البته، با توجه به میزان و نوع آنتی بیوتیک مصرفی، این خیلی مهم است که بدانیم با وجود تمام تلاشی که برای بازیابی خواهیم کرد ممکن است باز هم نتوانیم تنوع مایکروبیوم بدنمان را به سطح روز اول برسانیم. تحقیقات در این زمینه همچنان در حال گسترش است و هنوز بسیاری از باکتریها، قارچها، ... کشف نشده و مورد ارزیابی قرار نگرفته اند.

با تشخیص ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای بیمار، پزشکان طب کاربردی با استناد به تحقیقات متا آنالیز و یافته های شواهد-محور فعلی، برای بیمارانشان پروتکلهای ویژه ای را در طول آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن تجویز میکنند که اصولا شامل تغذیه درمانی و پروبیوتیک درمانی می شود.

سارا بلنتاین، محقق برجسته در زمینه ی سلامت، در این زمینه توصیه ها و راه حلهایی ارائه کرده است که جزئیات آن در ادامه نوشته شده است.

وی معتقد است مصرف منابع پروبیوتیکی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم گوارش و ایمنی انجام داد. اما چطور؟

۱. از طریق تحریک سیستم ایمنی بدن

۲. از طریق تولید مواد ضد میکروبی

۳. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها

۴. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی اپیتلیال روده

۵. از طریق کاهش پ.هاش روده (اسیدی کردن محیط گوارش) که به رشد باکتریهای مفید کمک میکند (نه باکتریهای مضر).

 

 

ترجمه ی مقاله ای از سارا بلنتاین

 

معمولاً در بین افرادی که برنامه ی پِیلیو (پالئو) را دنبال می کنند، ایده ی مصرف آنتی بیوتیک ناپسند شمرده میشود و دانستن علت این طرز فکر خیلی ساده است: تعداد زیادی از تحقیقات نشان میدهد که آنتی بیوتیکها نه تنها باکتریهای مفید را از بین می برند، بلکه مایکروبیوم روده را به طرز غیر قابل بازگشتی تغییر میدهند. به عبارت دیگر، بعد از مصرف یک یا چند دوره آنتی بیوتیک، بازیابی کامل میکروبهای متنوعی که بدنمان از ابتدا داشته همیشه ممکن نیست. ناگفته نماند که مصرف آنتی بیوتیک ها میتواند با عوارض جانبی جدی و ناخوشایندی همراه باشد مثل اسهال، سرگیجه، سردرد، کهیر، حالت تهوع، تغییر حس چشایی، درد شکم، بیخوابی، افسردگی، بیحالی و خمودی، استفراغ، و غیره. به علاوه، مصرف زیاد آنتی بیوتیکها میتواند باعث مقاوم شدن برخی از سویه ها نسبت به دارودرمانی و بروز عفونتهای غیر قابل درمان مثل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) شود.

 

اصلاً تعجبی ندارد که خیلی از ما با دانستن مباحث ذکر شده در بالا تصمیم بگیریم آنتی بیوتیک ها را برای همیشه کنار بگذاریم و به دنبال راه حلهای بهتری برای درمان بگردیم. اما این موضوع این واقعیت را تغییر نمیدهد که در برخی مواقع خاص، مصرف آنتی بیوتیک ها ضرورت دارد.قطعاً این تصمیم کاملاً عاقلانه ای است که در مواقعی که مصرف آنتی بیوتیکها ضرورت ندارد از آنها دوری کنیم، مثلاً وقتی سرما خورده ایم یا دچار آنفولانزای خفیف هستیم. اما وقتی صحبت از عفونتهای مزمن و بیماریهای عفونی خاص میشود  ( همان امراضی که باعث شدند جمعیت زیادی از مردم در گذشته نابود شوند)، آنتی بیوتیکها میتوانند جان مارا نجات دهند و از عواقب جدی بعد از آن جلوگیری کنند.

اگر نیاز است حتماً آنتی بیوتیک مصرف شود دلیلی ندارد احساس گناه کنیم یا فکر کنیم شکست خورده ایم. ضرورت مصرف آنتی بیوتیک برای شما به این معنا نیست که رژیمتان ( پِیلیو) را کامل رعایت نکرده اید، به خودتان زیاد سخت نگیرید و ادامه دهید.

 

در حالی که همیشه این ایده ی خیلی خوبیست که به راه هایی فکر کنیم که با کمک آنها بتوانیم کیفیت و ثبات رژیم و انتخابهای سبک زندگیمان را بهبود ببخشیم، آن چیزی که هنگام بهبودی از بیماری بیشتر از همه اهمیت دارد این است که تصمیمات آگاهانه مبتنی بر علم و دانش بگیریم تا بهترین فرصت سلامت را بصورت کارآمد و موثر داشته باشیم.

 

خوشبختانه با دانستن اینکه آنتی بیوتیکها چطور بر سلامت ما تاثیر میگذارند و اینکه چکار میتوانیم انجام دهیم تا تاثیر بد آنها را خنثی کنیم، شانس این را داریم تا حد امکان هر چه سریعتر برای کاهش آسیبهای ناشی از آنها و بازیابی سلامتمان قدم هایی مثبت برداریم.

 

آنتی بیوتیک چیست؟

 

کلمه ی "آنتی بیوتیک" از ریشه ی یونانی به معنی "مخالف زندگی" گرفته شده است و این دقیقاً همان چیزی است که این نوع دارو بخاطر آن طراحی شده است: به عبارتی، آنتی بیوتیکها رشد میکروارگانیسم ها (باکتری ها، قارچها، و برخی انگلها) را متوقف یا کم میکنند و در نتیجه عفونتهای خطرناک احتمالی را درمان میکنند.

 

در واقع، مشکل از نحوه ی نابودسازی و کُشتن میکروبهای بد است..منظور این است که آنتی بیوتیکها باکتریهای مفید را که وظایف مهم بسیاری در بدن بر عهده دارند را نیز از بین می برند (مثلاٌ حفظ اتصالات سلولهای سد دفاعی روده، تنظیم کردن سیستم ایمنی و افزایش سطح دسترسی مواد مغذی دریافتی از غذاها). پس، ما برای حفظ سلامتی به این میکروبهای مفید و متنوع نیاز داریم.

در نتیجه، اگر آنتی بیوتیک درمانی ضرورت دارد، باید از این میکروارگانیسمهای خوب و مفید حفاظت کنیم تا برایمان بمانند و بازیابی شوند. هر چه زودتر و بیشتر برای این هدف تلاش کنیم، بهتر است.

 

اختلال روده ی بیش تراوا ( سندرم روده ی نشت کننده یا نفوذپذیر)

 

• رژیم غذایی بد و آنتی بیوتیکها میتوانند پروبیوتیکها را نابود کنند.                                        
• با از بین رفتن پروبیوتیکها که تا آن زمان وظیفه ی محافظت از روده را بر عهده داشتند، پوشش روده آسیب پذیر می شود.                                                                                                
• باکتریهای بد (پاتوژنها) و قارچهای بیماریزا از خود سمومی ترشح میکنند که در نتیجه ی آن، دیواره ی روده ،بخاطر عدم حضور باکتریهای مفید نگهبان، آسیب میبیند.                                                       
• اختلال روده ی بیش تراوا ایجاد میشود.                                                                                 
• بدلیل این اختلال، سموم به جریان خون نفوذ کرده و در سرتاسر بدن تورم ایجاد میکنند. (این در حالیست که خون تا قبل از این اختلال تنها محل جذب مواد مغذی بوده، نه سموم.)                                                                                                                       

 

هنگام مصرف آنتی بیوتیک لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟     

 

این اعتقاد عمومی مبنی بر اینکه ما باید تا پایان دوره ی آنتی بیوتیک صبر کنیم و سپس پروبیوتیک را به منظور ترمیم میکروفلور روده شروع کنیم کاملاً اشتباه است. 

 

این که برخی میگویند پروبیوتیک، تاثیر آنتی بیوتیک را کم میکند  یا اینکه بطور کلی، مصرف پروبیوتیک در طول آنتی بیوتیک درمانی بی فایده است، برداشتی صحیح نیست.   

 

دکتر سارا بلنتاین معتقد است مصرف پروبیوتیک همزمان با آنتی بیوتیک درمانی یکی از مفیدترین کارهایی است که میتوان برای حفظ سلامت سیستم روده و معده انجام داد. اما چطور؟

 

چه بعد از مصرف آنتی بیوتیک (بعد از اتمام دوره ی آنتی بیوتیک) و چه در دوران مصرف (حین دوره)، پروبیوتیکها کمک کننده هستند:

 

1. از طریق تحریک سیستم ایمنی

 

2. از طریق تولید مواد ضد میکروبی

 

3. از طریق رقابت با پاتوژنها به منظور دریافت مواد مغذی و گیرنده ها

 

4. از طریق جلوگیری از چسبیدن باکتریهای مضر به دیواره ی روده

 

5. از طریق کاهش پ.هاش روده که به باکتریهای مفید (بجای یاکتریهای مضر) کمک میکند رشد کنند.

 

حتی اگر پروبیوتیکهایی که در طول آنتی بیوتیک درمانی مصرف میکنیم در سیستم گوارشمان برای همیشه باقی نمانند (از بین بروند)، باز هم مفید هستند چراکه حداقل از زیاد شدن پاتوژنها و نامتعادل شدن میکروفلور روده در آن مدت کم جلوگیری میکنند.

طبق تحقیقات متا آنالیز انجام شده در سالهای اخیر، سویه های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس، ساکاروماسیس بولاردی، برای جلوگیری از عوارض احتمالی (در طول دوره ی مصرف آنتی بیوتیک)، مثل اسهال، سردرد، ازبین رفتن حس چشایی، حالت تهوع، حساسیت و سایر موارد موثراند.

 

طبق یک تحقیق انجام شده که اثر باکتریهای لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتر را حین آنتی بیوتیک درمانی و بعد از آن بررسی میکرد، گروهی که حین خوردن آنتی بیوتیک، پروبیوتیک هم مصرف میکردند، سطح باثبات تری میکروفلور داشتند و تعادل روده ی آنها به نسبت بهتر بود. 

 

مصرف پروبیوتیکها، آب استخوان و سایر موارد حاوی گلایسین

 

در مدتی که آنتی بیوتیک مصرف میشود خوردن مواد غذایی پروبیوتیکی و تخمیری مثل ترشی ها پیشنهاد میشود. (2 الی 4 ساعت بعد از مصرف آنتی بیوتیک)

 

اگر به هیستامین یا قارچ حساسیت دارید یا مواد غذایی تخمیری با بدنتان سازگار نیست، استفاده از پروبیوتیکهای مکمل با کیفیت الزامی است.

 

برای جلوگیری از عوارض جانبی آنتی بیوتیکها، مصرف حداقل 5 بیلیون واحد در روز برای کودکان و 10 بیلیون واحد در روز برای بزرگسالان پیشنهاد میشود و حتی در برخی مواقع تا 40 بیلیون واحد در روز ایده آل بنظر میرسد.

براساس برخی مشاهدات، لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر و ساکارومیسس بولاردی، موثرترین نوع برای کاهش عوارض جانبی آنتی بیوتیکها هستند.

تمامی این پروبیوتیکها باید با غذا مصرف شوند و سویه های باکتری ( لاکتوباسیلوس و بیفیدو باکتر)  باید حداقل 2 الی 4 ساعت بعد از هر آنتی بیوتیک مورد استفاده قرار بگیرند.

 

برای جلوگیری  از" اختلال روده ی بیش تراوا" و حفظ نفوذپذیری کانال پوششی روده، توصیه میشود در دورانی که آنتی بیوتیک درمانی میشود مقدار زیادی آب استخوان (یا سایر منابع گلایسین دار) مورد استفاده قرار گیرد.

 

مصرف پروبیوتیک اس. بولاردی 250-1000 میلی گرم روزانه در طول آنتی بیوتیک درمانی بسیار مفید و موثر است. این نوع پروبیوتیک قارچ مفید است که در طول درمان با آنتی بیوتیک به مصرف آن اکیدا  توصیه میشود زیرا آنتی بیوتیکها باکتریها را میتوانند ازبین ببرند اما بر روی قارچهار تاثیری ندارند.

 

بعد از اتمام دوره ی مصرف آنتی بیوتیکها لازم است چه کارهایی انجام دهیم؟

 

وقتی درمان با آنتی بیوتیک تمام شد، وقت آن است که بصورت جدی دست بکار شویم و مایکروبیوم روده ی خود را دوباره به شکل قبل در بیاوریم. احتمالاً آنتی بیوتیکها تنوع مایکروبیوم را به مقدار زیادی کاهش داده اند، تعداد زیادی از سویه های مفید را کاملاً از بین برده اند و باعث شده اند سویه های بیماری زا و پاتوزنیک رشد کنند. در این صورت، هدف متعادل کردن مجدد مایکروبیوم و بازیابی هر چه بیشتر تنوع سویه های مفید است.

 

مصرف پروبیوتیکها،و پری بیوتیکها

اگر حساسیت خاصی ندارید، به خوردن روزانه ی مقدار زیادی مواد غذایی تخمیر شده ی خام ادامه دهید. مواد غذایی تخمیر شده طیف وسیعی از گونه های پروبیوتیکی را دارا می باشند و تنوع میکروبی بیشتری را نسبت به بیشتر مکملهای پروبیوتیکی ارائه می دهند. سبزیجات، میوه ها، و نوشیدنیهای تخمیری لاکتیک اسیدی دارای مقدار زیادی بیفیدوباکتر و لاکتوباسیلوس هستند. کفیر و کامبوجا منابع خوبی از ساکاروماسیس بولاردی هستند. 

 

تا آنجایی که ممکن است از انواع مختلف و متنوعی از مواد غذایی تخمیری مصرف کنید تا میکروبهای (قارچها و باکتریها) گوناگونی را دریافت کنید.

 

به مصرف روزانه ی حداقل 10 بیلیون واحد مکمل پروبیوتیک به مدت حداقل 3 هفته بعد از اتمام آنتی بیوتیک درمانی ادامه دهید. حتی بعد از قطع مصرف آنتی بیوتیک، هنوز احتمال گرفتن اسهال مرتبط با آن وجود دارد و با تمرکز بر روی انواع مهمی از پروبیوتیکها ( لاکتوباسیلوس، بیفیدوباکتر، ساکارومیسیس بولاردی) به جلوگیری از عوارض جانبی گوارشی (معده-روده) احتمالی بعد از آن کمک کنید.

 

سبد غذاییتان را از انواع مختلفی از گیاهان غنی از پری بیوتیک پر کنید. این مواد غذایی مفید عبارتند از سبزیجات برگ سبز، سبزیجات ریشه ای، پلنتین، موز، کاساوا، سیر، تارو، کنگرفرنگی، ریشه ی کاسنی تلخ، پیاز...فیبرهای پری بیوتیک و نشاسته ی این گیاهان، غذایی عالی برای میکروبهای مفید هستند.

 

سخن آخر

 

در هفته ها و ماه ها بعد از آنتی بیوتیک درمانی، این پروتکلها به بازیابی تنوع و فراوانی مایکروبیوم روده کمک میکند اما حفظ یک سیستم گوارشی سالم باید یک اولویت همیشگی و طولانی مدت باشد.

 

متاسفانه  ما در معرض عوامل مختلفی (مربوط به رژیم غذایی و سبک زندگی) هستیم که به مایکروبیوم روده آسیب میزند، چه آنتی بیوتیک خورده باشیم و چه نخورده باشیم.. استرس، کمبود خواب، زندگی بدون تحرک، داروهای خاص، رژیم غذایی بد و خیلی موارد دیگر که میتوانند بر روی فلور روده ی ما تاثیر منفی بگذارند و احتمال نامتعادل شدن مایکروبیوم را بالا ببرند. پس چکار میتوانیم بکنیم؟

 

بهترین راه این است که رژیم مغذی پیلیو (پالئو) که سرشار از پروبیوتیکها و پری بیوتیکهاست را دنبال کنیم ، به اندازه ی کافی بخوابیم، از نظر فیزیکی فعال باشیم، سعی کنیم استرس را از زندگی خود حذف کنیم یا حداقل بدانیم چطور آن را کنترل کنیم.

انجام این کارها نه تنها باعث میشود سیستم ایمنی قوی تری داشته باشیم ( بهتر یتوانیم در مرحله ی اول از عفونتها رهایی یابیم)، بلکه اگر زمانی برسد که به آنتی بیوتیک نیاز مبرم داشته باشیم، بدن ما بهتر میتواند بر آن غلبه کند و پیروز شود.

 

Reference:

 

https://www.thepaleomom.com/recovery-from-antibiotics/

 

نکته: در صورت تمایل به ذخیره کردن یا به اشتراک گذاشتن نوشته ها، ترجمه ها، مقاله ها،و هر آن چیزی که در این وبلاگ ثبت می شود؛ آدرس کامل سایت و سایر اطلاعات مربوط به آن اعم از نام نویسنده، مترجم یا گردآورنده، و منابع منتخب حتما ذکر شود.

* مطالب ارائه شده در این سایت، صرفا جهت آگاه سازی شما از آخرین تحقیقات است و هیچ جنبه ی دیگری ندارد.

تشخیص حساسیت به گلوتن

 

به منظور تشخیص صحیح و به موقع بیماری سلیاک یا حساسیت به گلوتن خاموش؛ طبق جدیدترین یافته های تحقیقی؛ لازم است چه مواردی در تست آنتی بادی گلوتن مورد بررسی قرار گیرد؟

 

گلوتن از قسمت چسبنده ای بنام "گلوتنین" و قسمت پروتئینی بنام "گلیادین" تشکیل شده است. با وجود اینکه، پروتئین گلیادین بعد از شکستن، به تکه هایی با نامهای "آلفا"، "اُمگا"، و "گاما" تبدیل میشود، به گفته ی دکتر داتیس خرازیان، آزمایشگاه ها معمولا فقط تست مربوط به پروتئین گلیادین آلفا را انجام میدهند بنابراین به احتمال قوی، حساسیت افراد به درستی تشخیص داده نمیشود.

به طور کلی، از نظر این متخصص و محقق برجسته، تست کامل حساسیت به گلوتن (آنتی بادی) باید تمامیِ موارد زیر را در برگیرد: -آلفا گلیادین
-اُمگا گلیادین
-گاما گلیادین
-گلیادین بدون آمین (آمید)
-اگلوتینین موجود در گیاهک گندم (لکتین)
-گلوتئومورفین -پرودینورفین
-ترنس گلوتامیناز ۲
-ترنس گلوتامیناز ۳
-ترنس گلوتامیناز ۶

دکتر داتیس خرازیان،  در یک بخش از کتاب خود به نام "چرا مغز من کار نمیکند"، که  اختصاصاً مربوط به ارتباط حساسیت غذایی گلوتن و برخی علائم ذهنی و بیماریهای  مختلف اعصاب و مغز است ، به صورت مفصل در مورد علت ضرورت بررسی  هر کدام از این فاکتورها برای تشخیص سلیاک و حساسیت به گلوتن توضیح داده است.

وی تستهای ژنوتیپ های: 
HLA-DQ2 و HLA-DQ8 
را برای تشخیص کافی نمیداند و در مورد تستهای تخصصی آزمایشگاه "سیرکس" که تمامی این فاکتورها (نه مورد)را برای تشخیص زودهنگام و درست پوشش میدهد میگوید.

بصورت خلاصه، او معتقد است این ژنوتیپ ها را نمیتوان تنها معیار تشخیص سلیاک و بیماریهای مربوط به حساسیت به گلوتن در نظر گرفت چرا که:

اولا، طبق شواهد، با این که تست ژنوتیپهای فوق الذکر برای بسیاری از افراد مراجعه کننده به او منفی بوده، اما حساسیت به گلوتن برای آنها تشخیص داده شده است.

دوما، بسیاری از افرادی که به گلوتن حساسیت دارند، بیماری سلیاک خاموش دارند، این بدان معناست که علائم گوارشی مشهودی ندارند اما حساسیت به گلوتن باعث واکنشهای ایمنی به سایر بافتهای بدن آنها از جمله مغز، تیروئید، مفاصل، و پوست شده.

سوم اینکه، علائم حساسیت به گلوتن در بسیاری از افراد در سیستم عصبی و مغز  آنها نمود پیدا میکند (و باعث التهاب میشود) که اتفاقاً بسیار شایع می باشد‌.

 

-برگرفته از نوشته های دکتر داتیس خرازیان 

تذکر:در صورت به اشتراک گذاشتن یا کپی از اطلاعات، نام منبع و آدرس صفحه و سایت مندرج الزاماً ذکر شود.

 

Https://www.drknews.com/