سویه های مفید پروبیوتیک

 

قسمت اول: بیفیدوباکترها

____________________________________________________

 

۱. بیفیدو باکتریوم بیفیدوم: بیشترین پروبیوتیک موجود در بدن نوزادان و روده ی بزرگ

 

• کمک به تولید ویتامین ها در روده
• جلوگیری از رشد باکتریهای مضر
• تقویت واکنش های سیستم ایمنی
• پیشگیری از اسهال

____________________________________________________

 

۲. بیفیدو باکتریوم لانگوم:

 

• بهبود عملکرد کبد
• کاهش التهاب
• حذف سُرب و فلزات سنگین از بدن

____________________________________________________

 

۳. بیفیدو باکتریوم برو:

 

• تشکیل کُلنی میکروارگانیسم های مفید در سیستم گوارشی
• خارج کردن باکتری های بد از بدن

____________________________________________________

 

۴. بیفیدو باکتریوم  اینفنتیس:

 

• تسکین مشکل اسهال و یبوست
• کاهش علائم سندرم روده ی تحریک پذیر (IBS)

 

____________________________________________________

 

پینوشت: 

1.Bifidobacterium bifidum

2.Bifidobacterium longum

3.Bifidobacterium breve

4.Bifidobacterium infantis

 

___________________________________________________________________________

 

قسمت دوم: لاکتو باسیلوس ها
____________________________________________________

۱. لاکتو باسیلوس کازئی:

• تقویت ایمنی بدن
• مهار هلیکو باکتر پیلوری
• درمان عفونت ها

____________________________________________________

۲. لاکتو باسیلوس اسیدوفیلوس:

• برطرف کردن باد و نفخ
• بهبود حساسیت به لاکتوز (عدم تحمل لاکتوز)
• کاهش ۶۱ درصدی باکتری اِکولای (اشریشیا کُلی) بر طبق شواهد
• کاهش سطح کلسترول
•  ساخت ویتامین k
• بهبود بخشی به عملکرد بافت لنفوئیدی مربوط به روده بنام GALT (بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن) 

____________________________________________________

۳. لاکتوباسیلوس بولگاریکوس:(سویه ی پروبیوتیکی قوی)

• مبارزه با باکتریهای مضری که به سیستم گوارشی هجوم آورده اند(طبق شواهد)
• حفظ پایداری و ماندگاری بعد از قرار گرفتن در معرض شیره های گوارشی اسید معده (طبق شواهد)
• خنثی کردن اثرات مخرب سموم
• ترشح و تولید طبیعی آنتی بیوتیکها از خود

____________________________________________________

۴. لاکتوباسیلوس برویس:

• ماندگاری و پایداری خوب در مجاری گوارشی (معده/روده)، بر طبق شواهد
• تقویت ایمنی سلولار
• تقویت سلولهای تی کُشنده ی طبیعی
• از بین بردن هلیکو باکتر پیلوری

____________________________________________________

۵.  لاکتوباسیلوس رامنوسوس:

• بهبود تعادل باکتریایی
• سلامت پوست
• مبارزه با عفونتهای مجاری ادراری و تنفسی
• کاهش هورمون های استرس ⬅ کاهش اضطراب
• کاهش گیرنده های انتقال دهنده های عصبی  GABA ⬅ کاهش اضطراب
• ماندگار در مجاری سیستم گوارشی.

پینوشت: 
1.Lactobacillus casei
2.Lactobacillus acidophilus
3. Lactobacillus bulgaricus
4.Lactobacillus brevis
5. Lactobacillus rhamnosus

___________________________________________________________________________

قسمت سوم: باسیلوس ها
____________________________________________________

۱. باسیلوس سوبتیلیس: پروبیوتیک خیلی مقاوم نسبت به حرارت و گرمای زیاد و ..

• جلوگیری از رشد باکتریهای مضر همچون سالمونلا و سایری عوامل بیماری زا (پاتوژن ها)
• تقویت واکنشهای ایمنی
• تقویت بافت لنفوئیدی وابسته به روده (GALT)
• پروبیوتیک اسپور ساز با ماندگاری طولانی 

____________________________________________________

۲.  باسیلوس کواگولانس: پروبیوتیک بسیار مقاوم به حرارت و گرما و..‌

• افزایش جذب مواد مغذی
• کاهش التهاب و علائم رماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (طبق شواهد)
• پروبیوتیک اسپور ساز با دوام طولانی مدت

____________________________________________________

پینوشت: 
1.Bacillus subtilis
2.Bacillus coagulans

 

___________________________________________________________________________

 

قسمت چهارم: ساکارومایسِس بولاردی (اِس-بولاردی)

• سویه ی پروبیوتیکی از نوع قارچ
• احیای فلور طبیعی روده ی بزرگ و کوچک
• بهبودِ رشدِ سلولهای روده ای
• موثر در درمان بیماری های التهابی روده همچون بیماری کرون (اثبات شده)
• دارای اثرات سم زدایی و ضد میکروبی
• موثر در کاهش التهاب

پینوشت: 
Saccharomyces boulardii

 

منبع:

 

Http://draxe.com/probiotics-benefits-food-supplements/

 

تذکر:

 

کلیه ی اطلاعات نوشته شده در این صفحه جنبه ی تحقیقی دارد. قبل از تصمیم گیری در مورد سلامتتان و هر تغییری در برنامه ی خود، ابتدا با پزشک یا مشاور تخصصی و آگاه در این زمینه مشورت کنید. 

در صورت ذخیره ی اطلاعات یا کُپی از نوشته ها، منبع آن و آدرس سایت مربوطه حتما ذکر شود. 

چگونه گلوتن (و سایر پرولامین ها) به روده آسیب می زنند و موجب فعال شدن سیستم های ایمنی ذاتی و اکتسابی می شوند.

1. مسیر پاراسلولار (میان سلولی):

 

• از طریق تحریک گیرنده ی کموکین جهت تولید بیشتر پروتئین "زنولین" و در نتیجه افزایش نفوذپذیری روده ی کوچک

 

2. مسیر ترانس سلولار (درون سلولی):

 

• از طریق ایجاد پیوند محکم با آنتی بادی های IgA و عبور از گیرنده های جذب آهن طی فرآیند رتروترنس سیتوسیز                                                                                                          
• از طریق آسیب به لیزوزوم، افزایش تولید اکسیدانتها و ایجاد التهاب                                                  
• از طریق خارج کردن ذخایر یونهای کلسیم از درون سلولها و در نتیجه افزایش آنزیم ترانس گلوتامیناز tTG ، ایجاد اختلال در متابولیسم و سیستم سم زدایی بدن                                

3. باکتریهای روده (نامتعادل کردن فلور روده ی کوچک)

• از طریق ایجاد اختلال در هضم و فعالیت آنزیمهای گوارشی و در نتیجه کاهش تنوع باکتریهای مفید روده ی کوچک

 

طبق تحقیقات اخیر،  گلیادین ها (گلیکوپروتئینهای گلوتن) از هر راهی که بتوانند از سد دفاعی روده عبور کنند (چه از مسیر پاراسلولار و چه از مسیرهای ترانس سلولار)، باعث ایجاد سوراخ هایی در دیواره ی روده می شوند که از طریق این سوراخ ها، محتوای داخلی مجرای روده اعم از تکه های درشت ملکول و پروتئینی هضم نشده، باکتریهای مضر، سموم و غیره به سمت گردش خون و بافت لنفوئیدی راه می یابند و با فعال کردن سیستم های ایمنی ذاتی و اکتسابی و تحریک سلولهای ایمنی موجود در بافت لنفوئیدی به روشهای مختلف در بدن  ایجاد التهاب می کنند. در بدن فرد مستعد، با هر بار غذا خوردن و نفوذ گلیادین ها در روده ی کوچک این چرخه ی آسیب سلول های روده ای و التهابات مزمن، در گردش است.

تا کنون بیشتر تحقیقات جامعی که در این زمینه صورت گرفته است مربوط به "گلوتن و بیماری سلیاک" است، اما شواهد قانع کننده و قابل توجهی در دسترس است که نشان می دهد برخی از پروتئینهای موجود در غلات بدون گلوتن و شبه غلات همچون کینوا، ذرت، جو دوسر نیز میتواند اثری تقریبا مشابه بر سیستم گوارش و سیستم ایمنی بدن بیماران سلیاک بگذارد.

پرولامین ها لکتین های مضری هستند که در غلات، حبوبات، و شبه غلات فراوان اند بخصوص در دانه های گیاهانی چون گندم، جو دوسر، جو، کینوا، برنج، بادام زمینی، و سویا.

پرولامین های موجود در گندم، "گلوتن"؛ در جو، "هوردئین"؛ در گندم سیاه(چاودار)، "اسکالین"؛ در ذرت، "زئین"؛ در گیاه سورگوم، "کافیرین"؛ در برنج، "اورزنین"؛ و در جو دوسر (یولاف)، "آونین" نام دارد.

از بین پرولامین ها، بیشترین تحقیقات علمی بر روی "گلوتن" انجام شده است و خطرناکترین نوع پرولامین محسوب میشود.

بصورت طبیعی، پروتئینها در دستگاه گوارشی توسط آنزیم های پپتیداز یا پروتئاز شکسته می شوند و  قبل از اینکه به روده برسند، به آمینو اسیدهای مجزا یا پپتیدهای خیلی کوچک تبدیل میشوند. اما پرولامین ها در این زمینه استثناء هستند و  به دو علت نمیتوانند بخوبی هضم شوند:

۱. زیرا ساختار پروتئینهای پرولامین با آنزیم های گوارشی بدن ما سازگاری ندارد. (به عبارتی، آنزیمهای گوارشی برای تجزیه ی پروتئینهای پرولامین به اسیدآمینه های تشکیل دهنده، به خوبی عمل نمی کند). ۲.زیرا دانه های پرولامین دار، حاوی ترکیباتی به نام " مهارکننده ی پروتئاز" هستند که جلوی فعالیت این آنزیم ها را  برای شکستن پروتئینها میگیرد.  علت وجود چنین ترکیباتی در دانه ها، سیستم دفاعی طبیعی گیاهان میزبان آنهاست که از نفوذ آفت و سایر عوامل بیماری زا به آنها جلوگیری میکند.

 

تا به اینجا دانستیم که عامل اصلی و ریشه ای مشکل ساز بودن پرولامین های موجود در گندم، جو، چاودار، کینوا، ذرت، سویا، بادام زمینی، و غیره؛ سخت هضم بودنشان است که این خودش به دو دلیل است : یکی ناسازگار بودن ساختار پروتئین ها با فعالیت آنزیم های گوارشی و دوم غالب شدن مهارکننده های پروتئاز بر آنزیم ها است. و اینکه توضیح داده شد چطور این پروتئین های غیر قابل هضم، به سلولهای روده راه می یابند، در آنجا آسیب میزنند و واکنشهای سیستم ایمنی را فعال میکنند.

در این بخش این بحث را گسترش خواهیم داد و در مورد تاثیر پرولامین ها بر روی باکتری های روده صحبت خواهیم کرد و اینکه چطور این پروتئینهای سخت هضم، میتوانند تنوع باکتری های مفید روده را نیز کاهش دهند.

برای مثال، گلیادین ها در فعالیت سه آنزیم مهم به نام های "لاکتاز"، "سوکراز"، "دیپپتیدیل پپتیداز" تداخل ایجاد میکنند.

آنزیم لاکتاز وظیفه ی هضم لاکتوز، آنزیم سوکراز وظیفه ی هضم قند و آنزیم دیپپتیدیل پپتیداز وظایف مختلفی برای هضم، متابولیسم، و تنظیم سیستم ایمنی بدن را بر عهده دارد. ایجاد اختلال در فعالیت این آنزیم ها، تاثیر قابل توجهی بر روی فلور طبیعی روده میگذارد و توازن میکروارگانیسم های روده ی کوچک را بر هم میزند.

نامتعادل بودن محیط روده و غلبه ی عوامل بیماری زا  به نوبه ی خود زمینه ی بروز "سندرم روده ی بیش تراوا" و اختلالات وابسته به آن را به وجود می آورد.

در عکس شماره ی یک، نشان داده شده است که عدم توازن باکتری های مفید و مضر روده موجب بیماریهای التهابی روده، بیماریهای خودایمنی و چاقی مفرط میگردد.

 

همانطور که در عکس اول، مشاهده میکنید تعداد باکتری های مضر آنقدر زیاد است که کفه ی ترازو را سنگین کرده است. با غالب شدن باکتریهای مضر، تنوع باکتری های مفید کاهش پیدا میکند و عوامل بیماری زا در بدن تکثیر پیدا میکنند. 

 

 

در عکس شماره دو و سه، نام علمی باکتری های مفید و مضر نوشته شده است.

 

منابع:

www.thepaleomom.com
www.researchgate.net
www.health.harvard.edu
www.functionalnutritionanswers.com